POLSKIE TOWARZYSTWO BOTANICZNE

Dr Barbara Bacler-Żbikowska - absolwentka kierunku Biologia na Wydziale Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Obecnie adiunkt w Katedrze i Zakładzie Botaniki Farmaceutycznej i Zielarstwa Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach. Nauczyciel akademicki na kierunkach: Farmacja, Kosmetologia i Biotechnologia medyczna. Wolontariusz w Fundacji Park Śląski i współorganizator działającego przy fundacji Laboratorium Bioróżnorodności. Współautorka albumów-przewodników: "Przyroda Parku Śląskiego", "Ptaki Parku Śląskiego" i w przygotowaniu "Drzewa Parku Śląskiego". Z zamiłowania podróżnik i fotograf przyrody.

Zainteresowania badawcze prelegentki obejmują następujące zagadnienia:
 - ocena naturalnych zasobów roślin leczniczych w szacie roślinnej Polski metodami geobotanicznymi,
 - roślinne surowce kosmetyczne i ich naturalne zasoby w Polsce,
 - ocena zasobów gatunkowych chwastów segetalnych województwa świętokrzyskiego,
 - problemy z zakresu ochrony przyrody - gatunki zagrożone i inwazyjne,
 - historia leku naturalnego.

Wybrane publikacje:

Dorota Wrześniok, Artur Beberok, Marcin Delijewski, Anna Hechmann, Martyna Oprzondek, Zuzanna Rzepka, Barbara Bacler-Żbikowska, Ewa Buszman 2017. UVA radiation augments cytotoxic activity of psoralens in melanoma cells. Int. J. Radiat. Biol. 1-7. DOI: http://dx.doi.org/10.1080/09553002.2017.1297903

Emilia Grzędzicka, Katarzyna Kowalik, Barbara Bacler-Żbikowska 2017. Does the invasion of Northern Red Oak Quercus rubra in parkland influence the diversity of birds? Biologia 72(2): 215-229.

BarbaraBacler-Żbikowska, Katarzyna Kowalik, Adam Stebel 2016. Nowe stanowisko Oxycoccus microcarpus (Ericaceae) w Polsce. Fragm.Flor.Geobot.Polonica 23(2): 367-370.

Justyna Paprocka, BarbaraBacler-Żbikowska 2016. Kannabinoidy w neurologii dziecięcej.Neurol. Dziec. 25(50): 79-87.

Barbara Bacler-Żbikowska 2015. Flora roślin naczyniowych obniżenia Małej Panwi we wschodniej części Równiny Opolskiej. Katowice, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, s. 200.

Dr hab. Zygmunt Kąckijest Kierownikiem Zakładu Ekologii Roślinności w Instytucie Biologii Środowiskowej Wydziału Nauk Biologicznych Uniwersytetu Wrocławskiego oraz Kierownikiem Podyplomowych Studiów „Zarządzanie Środowiskiem Przyrodniczym Ekoznawca”. Jest założycielem  ogólnopolskiej bazy danych fitosocjologicznych - Polish Vegetation Database.  Pełni również funkcje Redaktora Naczelnego serii monograficznej Monographiae Botanicae, wydawanej przez Polskie Towarzystwo Botaniczne. Jest członkiem z wyboru do Rady Redakcyjnej (Associate Editor) Acta Societatis Botanicorum Poloniae oraz członkiem kolegium redakcyjnego czasopisma Tuexenia.

Jego zainteresowania badawcze obejmują zagadnienia z następujących dziedzin wiedzy botanicznej:

1. Problemy metodologiczne w nauce o roślinności (makroekologia, klasyfikacja, zaburzenia i długoterminowe zmiany szaty roślinnej).
2. Zmienność, ekologia oraz zmiany różnorodności gatunkowej roślinności.
3. Bazy danych o roślinności (ekoinformatyka, tworzenie baz danych, analizy, wykorzystanie w praktyce).
4. Ochrona przyrody (metody oceny, czerwone listy, biologia populacji gatunków inwazyjnych i zagrożonych).

Wybrane publikacje:

Willner W., Kuzemko A., Dengler J., Chytrý M., Bauer N., Becker T., Biţă-Nicolae C., Botta-Dukat Z., Čarni A., Csiky J., Igić R., Kącki Z., Korotchenko I., Kropf M., Krstivojević-Ćuk M., Krstonošić D., Rédei T., Ruprecht E., Schratt-Ehrendorfer L., Semenishchenkov Y., Stančić Z., Vashenyak Y., Vynokurov D., Janišová M. 2017. A higher-level classification of the Pannonian and western Pontic steppe grasslands (Central and Eastern Europe). Applied Vegetation Science 20: 143-158. DOI: http://dx.doi.org/10.1111/avsc.12265.

Stefańska-Krzaczek E., Kącki Z., Szypuła B. 2016. Coexistence of ancient forest species as an indicator of high species richness. Forest Ecology and Management 365: 12-21. DOI: http://dx.doi.org/10.1016/j.foreco.2016.01.012.

Kącki Z., Stefańska-Krzaczek E., Czarniecka M., Łapińska K., Łojko R., Meserszmit M., Swacha G. 2016. Leśne siedliska przyrodnicze Natura 2000 w Polsce – ze szczególnym uwzględnieniem Dolnego Śląska i Opolszczyzny. Uniwersytet Wrocławski, 204 ss.

Kącki Z., Czarniecka M. Swacha G. 2013. Statistical determination of diagnostic, constant and dominant species of the higher vegetation units of Poland. Monographiae Botanicae 103: 1-267. DOI: http://dx.doi.org/10.5586/mb.2013.001.

Kącki Z., Śliwiński M. 2012. The Polish Vegetation Database: structure, resources and development. Acta Societatis Botanicorum Poloniae 81(2): 75-79. DOI: http://dx.doi.org/10.5586/asbp.2012.014.

Mgr Justyna Ślęzak – absolwentka kierunku biologia na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Jej praca magisterska dotyczyła aktywności nietoperzy w środowiskach nadrzecznych miasta Krakowa. Przewodnicząca Sekcji Chiropterologicznej Koła Przyrodników Studentów UJ w latach 2014-2016. Organizowała oraz brała udział w licznych projektach dotyczących badań nad ekologią, behawiorem i ochroną nietoperzy. Kilkukrotnie brała czynny udział w ogólnopolskich konferencjach dotyczących zagadnień przyrodniczych i ochrony środowiska. Do jej zainteresowań należą chiropterologia, ekologia miasta, renaturyzacje rzek oraz praktyczna ochrona przyrody.

Wybrane publikacje:

Ślęzak J., Karczmarz M. 2015. Wykorzystanie azbestu oraz sposób postępowania z odpadami azbestowymi wyzwaniem XXI w. dla polskiej gospodarki. Wyzwania XXI wieku a postęp. Expol, Tarnobrzeg. s. 138-148.

Praca zbiorowa Klich M. (red.) 2015. Wstępna waloryzacja przyrodnicza obszaru źródliskowego rzeki Jasiołki – prawego dopływu Wisłoki. Czysta Wisłoka, Biuletyn informacyjny nr 2/215(124), Tarnów.

Ślęzak J., Skrabacz M., Mroczek M. 2014. Wpływ edukacji ekologicznej na świadomość ekologiczną społeczeństwa na przykładzie studentów Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Tarnowie. Edukacja ekologiczna – wybrane problemy. Amagraf, Krosno. s. 69-80.

Ślęzak J., Skrabacz M., Pyzdek E., Mroczek M. 2014. Wpływ regulacji rzecznych na bioróżnorodność makrobezkręgowców bentosu na przykładzie potoku Pluskawka (województwo małopolskie)”. Różnorodnie o bioróżnorodności. Amagraf, Krosno. s. 77-86.

Dr hab. Joanna Czarnecka jest pracownikiem Zakładu Ekologii Wydziału Biologii i Biotechnologii UMCS w Lublinie. Problematyka jej badań jest związana z różnorodnymi interakcjami pomiędzy roślinami i zwierzętami, a szczególnie:

1. Standardowymi i niestandardowymi mechanizmami dyspersji nasion z udziałem ptaków w mozaikowym krajobrazie antropogenicznym oraz ich rolą w zachowaniu różnorodności florystycznej
2. Analizą diety wybranych gatunków ptaków krajobrazu rolniczego w powiązaniu ze zróżnicowanym środowiskiem ich życia

Wybrane publikacje:

OrłowskiG, Czarnecka J., GoławskiA., Karg J., Panek M. 2016. The effectiveness of endozoochory in three avian seed predators. Journal of Ornithology 157: 61-73.

Czarnecka J., Kitowski I. 2013. Rook spring seed dispersal in the agricultural landscape: frugivory, granivory or accidental transport. Folia Geobotanica 48: 55-73.

Orłowski G., Czarnecka J. 2013. Re-evaluation of the role of the grey partridge Perdix perdix as a disperser of arable weed seeds. Journal of Ornithology 154 (1): 139-144.

Czarnecka J., Kitowski I., Sugier P., Mirski P., Krupiński D., Pitucha G. 2013. Seed dispersal in urban green space  – Does the rook Corvus frugilegus L. contribute to urban flora homogenization? Urban Forestry and Urban Greening 12 (3): 359-366.

Czarnecka J., Kitowski I. 2013. The white stork as an engineering species and seed dispersal vector when nesting in Poland. Annales Botanici Fennici 50: 1-12.

Czarnecka J., Orłowski G., Karg J. 2012. Endozoochorous dispersal of alien and native plants by two palearctic avian frugivores with special emphasis on invasive American Goldenrod Solidago gigantea. Central European Journal of Biology 7 (5): 895-901.

Czarnecka J., Kitowski I. 2010. Seed dispersal by the Rook Corvus frugilegus L. in agricultural landscape – mechanisms and ecological importance. Polish Journal of Ecology 58 (3): 511-523.

Orłowski G., Czarnecka J., Panek M. 2011. Autumn-winter diet of Grey Partridges Perdix perdix in winter crops, stubble fields and fallows. Bird Study 58 (4): 473-486.

Czarnecka J., Kitowski I. 2008. The potential role of nests of Black-billed Magpie Pica pica in accumulation and dispersal of seeds in agricultural landscape. Polish Journal of  Ecology 56 (4): 673-682.

Dr Michał Romańczyk – absolwent Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Śląskiego. Rozprawa doktorska, obroniona w 2011 roku, dotyczyła fitosocjologicznego zróżnicowania oraz degeneracji zbiorowisk leśnych i zaroślowych Doliny Górnej Wisły. Aktualnie zajmuje stanowisko kierownika Pracowni Dokumentacji Przyrody w Centrum Dziedzictwa Przyrody Górnego Śląska. Do jego zainteresowań należy ochrona przyrody, fitosocjologia oraz geograficzne systemy informacji.

Wybrane publikacje:

1. Romańczyk M., Wilczek Z., Kompała-Bąba A., Bąba W. 2016. Synanthropisation of forest and shrub communities in the Upper Vistula River Valley (Oświęcim Basin, Northern Prykarpattia). Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, s. 112.
2. Romańczyk M., Śmigielska-Mucha J. 2012. Ochrona przyrody lasów w RDLP Katowice. Przyroda Górnego Śląska 67: 15-17.
3. Parusel J.B., Cabała S., Hereźniak J., Wika S. (red.) 2012. Czerwona lista zbiorowisk roślinnych województwa Śląskiego. [w:] Czerwone listy zbiorowisk roślinnych, mszaków i porostów województwa Śląskiego. Raporty Opinie 6, 3: 7-59, Centrum Dziedzictwa Przyrody Górnego Śląska (współautorstwo).
4. Wilczek Z., Holeksa J., Romańczyk M. 2008. Szata roślinna rezerwatu "Żaki" w Kotlinie Oświęcimskiej – zagrożenia i perspektywy ochrony. Chrońmy Przyrodę Ojczystą 64, 2: 93-99.
5. Wika S., Romańczyk M., Wilczek Z. 2007. The possibilities of meta-plantation of Cochleariapolonica in the vicinity of water-heads of Jaworznik river in the Silesian Upland. Threats and protection of vegetation in the Upper Silesia and adjacent areas (southern Macroregion). Uniwersytet Śląski, Katowice, s. 7-17.

Dr Magdalena Szymura  jest pracownikiem Katedry Kształtowania Agroekosystemów i Terenów Zieleni, Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu.

W pracy naukowej szczególnie związana jest z gatunkami inwazyjnymi.  Dotyczą one w szczególności badań biologii oraz dróg migracji inwazyjnych gatunków nawłoci (rodzaje Solidago i Euhamia). Zainteresowania badawcze obejmują również zagadnienia związane z zapobieganiem degradacji zbiorowisk łąkowych, zachodzących w wyniku wnikania gatunków inwazyjnych oraz metody zwalczania tych gatunków na użytkach zielonych.

Dr hab. Tomasz Szymura jest pracownikiem Katedry Ekologii, Biogeochemii i Ochrony Środowiska, Uniwersytetu Wrocławskiego.  Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na ekologii zbiorowisk roślinnych [vegetation ecology], ekologii lasów i inwazjach roślin obcego pochodzenia. Oprócz prac stricte naukowych interesuje się także praktyką ochrony przyrody.

Publikacje:

1. Szymura M., Szymura T.H., Świerszcz S. 2016. Do the landscape structure and socio-economic variables explain alien Solidago invasion? Folia Geobotanica 51(1):13-25.
2. Szymura M., Szymura T.H. Wolski K. 2016. Invasive Solidago species: how large area do they occupy and what would be the cost of their removal? Polish Journal of Ecology 64: 25-34.
3. Szymura M., Szymura T.H. 2016. Interactions between alien goldenrods (Solidago and Euthamia species) and comparison with native species in Central Europe. Flora 218: 51-61.
4. Szymura M., Szymura T.H. 2016. Historical contingency and spatial processes rather than ecological niche differentiation explain the distribution of invasive goldenrods (Solidago and Euthamia). Plant Ecology 217: 565-582.
5. Szymura M., Szymura T.H. 2015. Growth, phenology, and biomass allocation of alien Solidago species in Central Europe. Plant Species Biology 30(4): 245-256.
6. Szymura T.H. Szymura M. Macioł A. 2015. The effect of ecological niche and spatial pattern on the diversity of oak forest vegetation. Plant Ecology & Diversity 8(4): 505-518.
7. Szymura T.H., Szymura M., Pietrzak M. 2014. Influence of land relief and soil properties on stand structure of overgrown oak forests of coppice origin with Sorbus torminalis. Dendrobiology 71: 49-58.
8. Szymura T.H., Szymura M., Macioł A. 2014. Bio-indication with Ellenberg's indicator values: a comparison with measured parameters in Central European oak forests. - Ecological Indicators 46: 495-503
9. Szymura M., Szymura T.H., 2013, Soil preferences and morphological diversity of goldenrods (Solidago L.) from south-western Poland. Acta Societatis Botanicorum Poloniae 82(2):107-115.
10. Szymura T.H., Szymura M. 2013. Spatial variability more influential than soil pH and land relief on thermophilous vegetation in overgrown coppice oak forests. Acta Societatis Botanicorum Poloniae 82(1): 5-11. 

Dr Magdalena Maślak – pracuje  w Śląskim Ogrodzie Botanicznym w Radzionkowie  na stanowisku  zastępcy dyrektora ds. Ogrodu Botanicznego. Jest absolwentką WBiOŚ UŚ w Katowicach, gdzie ukończyła studia licencjackie, magisterskie i doktoranckie. W 2008 ukończyła również podyplomowe studia - “Systemy Informacji Geograficznej” na Politechnice Śląskiej. Oprócz tego jej doświadczenie zawodowe związane jest z:

07.2013 - 03.2015 - Zbieracz nasion w projekcie „Ocena stanu populacji oraz ochrona ex situ wybranych dziko rosnących gatunków roślin rzadkich i zagrożonych na terenie Polski –FlorNatur ROBiA”, Projekt realizowany przez Radę Ogrodów Botanicznych i Arboretów w Polsce w latach 2013-2014, ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

01.2012 - 11.2015 - Praca w Śląskim Ogrodzie Botanicznym w Mikołowie – na stanowisku kuratora Pracowni Kolekcji Siedliskowych.

07.2011 - 12.2011 - Praca w Śląskim Ogrodzie Botanicznym w Mikołowie – na stanowisku specjalisty ds. projektów siedliskowych.

09.2009 - 12.2009 - Praca dla instytutu Alterra (Wageningen University and Research Centre, Holandia) w projekcie Biological Indicator for Soil Quality (BoBI)

06.2010 - 10.2010 - podwykonawca w projekcie „Rekultywacja na cele przyrodnicze terenów zdegradowanych popoligonowych i powojskowych zarządzanych przez PGL LP

10.2009 - 11.2009 - Staż w instytucie Alterra (Wageningen University and Research Centre, Holandia

03.2009 - Udział w projekcie badawczym pt. „Wpływ wielkowymiarowego martwego drewna na zgrupowania mechowców (Acari: Oribatida)" (wykonawca grantu promotorskiego).

01.2009 - 04.2009 - 3-miesięczny zagraniczny stażu w instytucie Alterra (Wageningen University and Research Centre, Holandia). Staż obejmował m.in. Naukę obsługi oprogramowania CANOCO i zastosowania wielowymiarowych technik statystycznych w badaniach ekologicznych.

WYBRANE PUBLIKACJE

1. Nowak A., Maślak M., Nobis M., Nowak S., Kojs P., Smieja A. 2015. Is the riparian habitat creation an effective measure of plant conservation within the urbanized area? Ecological Engineering, 2015 vol. 83, p. 125-134.

2. Maślak M. 2013. Czym jest inwentaryzacja przyodnicza? [w:] Szymańczyk M. 2013. Ogrody siedliskowe. Nowa forma edukacji przyrodniczej. Śląski Ogród Botaniczny.

3. Maślak M., Barczyk G. 2011. Studies on oribatid fauna (Acari, Oribatida) in selected caves of Krakowsko-Wieluńska Upland. Biological Letters (w druku).

4. Maślak M., Orczewska A. 2010. Zasoby martwego drewna w zbiorowisku kwaśnej buczyny niżowej leśnych obszarów chronionych Górnego Śląska. Studia i Materiały CEPL w Rogowie R. 12. Zeszyt 2 (25) / 2010: 346-354.

5. Skubała P., Maślak M. 2009. Niewidoczny świat mikrostawonogów (Acari, Collembola) w martwym drewnie świerkowym w Babiogórskim Parku Narodowym. Sylwan 153(5):346-353.

6. Sokołowska M., Duras M., Skubała P. 2009. Oribatid mites communities (Acari: Oribatida) in dead wood of protected areas under strong anthropogenic pressure. Contributions to Soil Zoology in Central Europe III. Tajovský K., Schlaghamerský J., Pižl V. (eds.): 151-155. České Budějovice, 2009. ISBN 978-80-86525-13-6.

7. Jagers Op Akkerhuis G.A.J.M., Dimmers W., Maślak M., Van Eeckeren N., Schouten A.J.  2009. Microarthropoden als indicatoren van de invloed van mest en biologische bedrijfsvoering op de bodemkwaliteit; analyses van gegevens uit de BoBI database. Rapport in opdracht van LNV. University and Research Centre.

8. Skubała P., Maślak M. 2009. Succession of oribatid fauna (Acari, Oribatida) in fallen spruce trees: Deadwood promotes species and functional diversity Proceedings of XIIth International Congress of Acarology, Amsterdam, The Netherlands, 21-26 August 2006.

9. Skubała P., Sokołowska M. 2006. Oribatid fauna (Acari, Oribatida) in fallen spruce trees in the Babia Góra National Park. Biological Letters 43(2): 243-248. ISSN 1644-7700.

10. Skubała P., Marzec A. Sokołowska M. 2006. Accidental acarophagy: mites found on fruits, vegetables and mushrooms. Biological Letters 43(2): 249-255. ISSN 1644-7700.

Dr hab. Ewa Grzebelus – absolwentka Wydziału Ogrodniczego (obecnie Wydział Biotechnologii i Ogrodnictwa) Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie, od 2001 roku pracuje jako adiunkt w Zakładzie Genetyki, Hodowli Roślin i Nasiennictwa Instytutu Biologii Roślin i Biotechnologii (dawniej Katedra Genetyki, Hodowli i Nasiennictwa) na Wydziale Biotechnologii i Ogrodnictwa.

Jej zainteresowania naukowe koncentrują się głównie wokół dwóch obszarów badawczych i obejmują zagadnienia związane (1) ze stymulacją rozwoju protoplastów w różnych warunkach kultury oraz (2) z analizą chromosomów roślinnych technikami cytogenetyki molekularnej. Głównym obiektem prowadzonych badań jest marchew oraz inne gatunki z rodzaju Daucus. Prace z wykorzystaniem protoplastów dotyczą przede wszystkim maksymalizacji podziałów komórkowych m.in. za pomocą immobilizacji komórek i stosowania peptydowych cząsteczek sygnalnych takich jak fitosulfokina. Badania cytogenetyczne dotyczą analizy struktury kariotypu marchwi i innych Daucus w oparciu o repetytywne sekwencje DNA (m.in. sondy rybosomalnego DNA, centromerowo-specyficzne, subtelocentryczne czy transpozonowe).

Do tej pory uczestniczyła w sumie w 10 projektach badawczych MNiSW – w dwóch jako kierownik, w pozostałych jako wykonawca. Jest autorką 39 publikacji naukowych oraz 78 doniesień konferencyjnych. Spośród ważniejszych publikacji z jej dorobku można wymienić:

1. Nowicka A., Grzebelus E., Grzebelus D., 2016. Precise karyotyping of carrot mitotic chromosomes using multicolour-FISH with repetitive DNA. Biologia Plantarum 60(1): 25-36
2. Grzebelus E., Skop Ł., 2014. Effect of ß-lactam antibiotics on plant regeneration in carrot protoplast cultures. In Vitro Cellular and Developmental Biology – Plant 50(5): 568-575
3. Maćkowska K., Jarosz A., Grzebelus E., 2014. Plant regeneration from leaf-derived protoplasts within the Daucus genus – effect of different conditions in alginate embedding and phytosulfokine application. Plant Cell, Tissue and Organ Culture 117(2): 241-252
4. Grzebelus E., Kruk M., Macko-Podgórni A., Grzebelus D., 2013. Response of carrot protoplasts and protoplast-derived aggregates to selection using a fungal culture filtrate of Alternaria radicina. Plant Cell, Tissue and Organ Culture 115 (2): 209-222
5. Macko-Podgorni A., Nowicka A., Grzebelus E., Simon P.W., Grzebelus D., 2013. DcSto: carrot Stowaway-like elements are abundant, diverse, and polymorphic. Genetica 141: 255-267
6. Grzebelus E., Szklarczyk M., Greń J., Śniegowska K., Jopek M., Kacińska I., Mrożek K., 2012. Phytosulfokine stimulates cell divisions in sugar beet (Beta vulgaris L.) mesophyll protoplast cultures. Plant Growth Regulation 67(1): 93-100
7. Grzebelus E., Szklarczyk M., Barański R., 2012. An improved protocol for plant regeneration from leaf- and hypocotyl-derived protoplasts of carrot. Plant Cell, Tissue and Organ Culture 109: 101–109
8. Nowicka A., Grzebelus E., Grzebelus D., 2012.  Fluorescent in situ hybridization with arbitrarily amplified DNA fragments differentiates carrot (Daucus carota L.) chromosomes. Genome 55 (3): 205-213
9. Czernicka M., Mścichowska A., Klein M., Muras P., Grzebelus E., 2010. Paternity determination of interspecific rhododendron hybrids by genomic in situ hybridization (GISH). Genome 53(4): 277–284
10. 10.     Iovene M., Grzebelus E., Carputo D., Jiang J., and Simon P.W., 2008. Major cytogenetic landmarks and karyotype analysis in Daucus carota and other Apiaceae. Am. J. Bot. 95(7): 793-804

Dr hab. Piotr Latocha - architekt krajobrazu, dendrolog jest pracownikiem Katedry Ochrony Środowiska Wydziału Ogrodnictwa, Biotechnologii i Architektury Krajobrazu SGGW w Warszawie.

Główny obszar jego zainteresowań naukowych to zastosowanie roślin drzewiastych w projektowaniu obiektów architektury krajobrazu ze szczególnym zwróceniem uwagi na rośliny okrywowe – ich zalety dla środowiska i zasady stosowania. Drugim, obecnie podstawowym obszarem aktywności zawodowej, są rośliny z rodzaju Actinidia. Od lat 1990. prowadzi selekcję najwartościowszych odmian nadających się do uprawy towarowej czego rezultatem jest kilka własnych odmian, z których jedna – Bingo – została zarejestrowana w COBORU. Dr hab. Piotr Latocha od wielu lat zajmuje się jakością owoców aktinidii (jakość sensoryczna, wartości odżywcze i prozdrowotne). Od ostatnich 7 lat zajmuje się  opracowaniem technologii towarowej uprawy tej rośliny oraz zdolnością przechowalniczą owoców w zależności od postępowania po zbiorze.  W tym zakresie blisko współpracuje z zespołem z Uniwersytetu w Gandawie w Belgii. Obecnie realizuje projekt NCBR poświęcony aktinidii i uczestniczy w kończącym się projekcie NCN. Prowadzi także zajęcia z drzewoznawstwa dla studentów kierunku architektura krajobrazu i ogrodnictwo.

Dr hab. prof. UŚ Adam Rostański - specjalista biolog w zakresie botaniki, biologii środowiskowej, ekologii roślin i taksonomii roślin. Jego zainteresowania naukowe związane są z problematyką oddziaływania antropogenicznego na przemiany szaty roślinnej (chorologia gatunków roślin naczyniowych, zasoby rzadkich i chronionych roślin naczyniowych, występowanie ekotypów tolerancyjnych roślin na wysoki poziom zanieczyszczenia metalami ciężkimi).
Autor i współautor ponad 80 publikacji naukowych z zakresu chorologii, taksonomii i ekologii roślin oraz ochrony przyrody (szczególnie w odniesieniu do regionu górnośląskiego) i rekultywacji terenów zdegradowanych.
Popularyzator botaniki, ekologii i ochrony przyrody w regionie (książki i broszury przyrodnicze promujące walory i osobliwości przyrodnicze regionu).
Odbył wiele staży naukowych m.in. w takich państwach jak Rosja, Finlandia, Niemcy, Dania, Wielka Brytania, Islandia (2014, 2015)

Miejsce pracy: Katedra Botaniki i Ochrony Przyrody, Pracownia Dokumentacji Botanicznej
Wydział Biologii I Ochrony Środowiska, Uniwersytet Śląski,
ul. Jagiellońska 28, 40-032 Katowice
e-mail: adam.rostanski@us.edu.pl

Dr Andrzej Pasierbiński - specjalista biolog w zakresie botaniki i ekologii roślin, którego głównym obiektem zainteresowań naukowych są reakcje gatunków roślin na dynamikę warunków siedliskowych w czasie i przestrzeni. W swoich badaniach w szczególności koncentruje się na problematyce migracji postglacjalnych, modelowania zasięgów roślin w różnych skalach przestrzennych i kartowania roślinności z zastosowaniem danych teledetekcyjnych.

Miejsce pracy: Katedra Botaniki i Ochrony Przyrody
Wydział Biologii I Ochrony Środowiska, Uniwersytet Śląski,
ul. Jagiellońska 28, 40-032 Katowice
e-mail: andrzej.pasierbinski@us.edu.pl

Mariusz Wierzgoń jest studentem biologii na Wydziale Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Ukończył studia licencjackie i kontynuuje naukę na studiach magisterskich. Pracę licencjacką zatytułowaną: „Brioflora epiksyliczna – charakterystyka ogólna i wstępne badania terenowe” obronił w 2014 roku.
Jego zainteresowania naukowo-badawcze skupiają się głównie na ekologii mszaków oraz roli martwego drewna w ekosystemach leśnych. Interesuje się również roślinami naczyniowymi, ich biogeografią, w szczególności na terenach górskich.
W ostatnim roku odbywał praktykę  w Islandzkim Instytucie Historii Naturalnej, w ramach programu FSS „Mobilność studentów i pracowników uczelni“. Jest autorem dwóch publikacji naukowych. Wyniki swoich badań prezentował na dwóch konferencjach, w tym międzynarodowej konferencji dotyczącej badań nad Islandią - IceBio 2015.
Mariusz Wierzgoń jest przewodniczącym Samorządu Studenckiego WBiOŚ oraz IKNP „Planeta”. Działa również w wielu organizacjach społecznych. 

Dr Kaja Rola jest absolwentką Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Pracę doktorską obroniła w 2014 roku. Obecnie pracuje jako adiunkt w Zakładzie Taksonomii Roślin, Fitogeografii i Herbarium Instytutu Botaniki UJ.

Jej zainteresowania naukowo-badawcze skupiają się głównie na ekologii porostów, zbiorowiskach kryptogamicznych i ich znaczeniu w bioindykacji skażenia gleby, modelach akumulacji metali ciężkich w porostach oraz plastyczności fenotypowej organizmów kryptogamicznych. Najważniejsze badania skupiają się na szeroko pojętym wpływie skażenia środowiska metalami ciężkimi na funkcjonowanie organizmów kryptogamicznych na różnych poziomach: morfologii, anatomii, chemii, fizjologii, genetyki. Zainteresowania botaniczne dr Kai Roli obejmują również szeroki wachlarz zagadnień związanych z taksonomią i chorologią roślin naczyniowych oraz interakcjami pomiędzy mikrofauną glebową a biotą porostów. W ostatnim roku uczestniczyła również w badaniach dotyczących wpływu inokulacji grzybów arbuskularnych na wzrost, witalność oraz zawartość pierwiastków i metabolitów wtórnych w roślinach, a także interakcji inwazyjnych gatunków roślin z mikroorganizmami glebowymi. Jej badania mają również aplikacyjny i stanowią praktyczne propozycje dotyczące m. in. wykorzystania porostów w rekultywacji zwałowisk pohutniczych, wykorzystania zaawansowanych metod w morfometrii oraz zastosowania użytecznego systemu klasyfikacji do diagnozowania substratu skażonego metalami ciężkimi.

Dr Kaja Rola jest kierownikiem projektu badawczego finansowanego przez NCN oraz 4 projektów finansowanych ze środków na działalność statutową (DSC). Była stypendystką Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitne osiągnięcia dla doktorantów. Jest autorką 40 prac naukowych, w tym 22 oryginalnych artykułów naukowych, 14 doniesień konferencyjnych i 4 prac popularnonaukowych. Spośród ważniejszych publikacji z okresu ostatnich 3 lat można wymienić:

1. Osyczka P., Rola K., Jankowska K. 2016. Vertical concentration gradients of heavy metals in Cladonia lichens across different parts of thalli. Ecological Indicators 61: 766–776.
2. Rola K., Osyczka P., Kafel A. 2015. Different heavy metal accumulation strategies of epilithic lichens colonising artificial post-smelting wastes. Archives of Environmental Contamination and Toxicology DOI:10.1007/s00244-015-0180-5
3. Rola K., Lenart-Boroń A., Boroń P., Osyczka P. 2015. Intraspecific molecular variation of Allium ursinum (Amaryllidaceae) across the border of two subspecies distribution ranges. Acta Biologica Cracoviensia Series Botanica 57: 31–43.
4. Zubek S., Rola K., Szewczyk A., Majewska M., Turnau K. 2015. Enhanced concentrations of elements and secondary metabolites in Viola tricolor L. induced by arbuscular mycorrhizal fungi. Plant and Soil 390: 129-142.
5. Rola K., Osyczka P., Nobis M., Drozd P. 2015. How do soil factors determine vegetation structure and species richness in post-smelting dumps? Ecological Engineering 75: 332-342.
6. Rola K., Osyczka P. 2014. Cryptogamic community structure as a bioindicator of soil condition along a pollution gradient. Environmental Monitoring and Assessment 186: 5897-5910.
7. Rola K., Osyczka P., Nobis M. 2014. Cryptogamic communities dominated by the lichen Cladonia rei – a case study of Polish post-smelting dumps in a worldwide context. Herzogia 27: 121-135.
8. Rola K. 2014. Cell pattern and ultrasculpture of bulb tunics of selected Allium species (Amaryllidaceae), and their diagnostic value. Acta Biologica Cracoviensia Series Botanica 56: 28-41.
9. Osyczka P., Rola K., Lenart-Boroń A., Boroń P. 2014. High intraspecific genetic and morphological variation in the pioneer lichen Cladonia rei colonising slag dumps. Central European Journal of Biology 9: 579-591.
10. Osyczka P., Rola K. 2013. Response of the lichen Cladonia rei Schaer. to strong heavy metal contamination of the substrate. Environmental Science and Pollution Research 20: 5076-5084.
11. Osyczka P., Rola K. 2013. Cladonia lichens as the most effective and essential pioneers in strongly contaminated slag dumps. Central European Journal of Biology 8: 876-887.
12. Osyczka P., Rola K. 2013. Phenotypic plasticity of primary thallus in selected Cladonia species (lichenized Ascomycota: Cladoniaceae). Biologia 68: 365-372.

Dr Anna Śliwińska-Wyrzychowska - absolwentka studiów magisterskich na kierunku „biologia” Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska w Katowicach. Pracę magisterską, a po jej obronieniu doktorską, przygotowywała pod opieką prof. dr hab. Tadeusza Kimsy, kierownika Katedry Ekologii. Oficjalnym promotorem jej dysertacji był prof. dr hab. Stanisław Cabała jako, że swoją rozprawę doktorską broniła już po śmierci prof. dr hab. Tadeusza Kimsy. Aktualnie pracuje w Zakładzie Biologii i Ochrony Środowiska, Akademii im. J. Długosza w Częstochowie.

Od 10 lat swoją uwagę skupia na  widłakowych występujących zarówno na siedliskach naturalnych jak i antropogenicznych. Interesują ją różne aspekty biologii tej grupy roślin. Z tego powodu współpracuje z badaczami z różnych ośrodków naukowych. Jednym z efektów tej współpracy jest opisanie wyizolowanego z widłaka goździstego nowego gatunku grzyba: Paraconiothyrium polonense J. Pawłowska, Wilk, Śliwińska-Wyrzychowska, Mętrak i Wrzosek.

Dr Anna Śliwińska-Wyrzychowska prowadzi także szereg działań popularyzatorskich związanych m. in. z wykorzystaniem terenów poeksploatacyjnych do celów edukacji przyrodniczej. Doskonałym miejscem realizacji takich przedsięwzięć jest zrewitalizowane wyrobisko kopalni wapienia Lipówka w Rudnikach k. Częstochowy.

Pawłowska J., Wilk M., Śliwińska-Wyrzychowska A., Mętrak M., Wrzosek M., 2013. Paraconiothyrium polonense J. Pawłowska, Wilk, Śliwińska-Wyrzychowska, Mętrak i Wrzosek. Fungal Planet - description sheets: 204. [W] Crous P.W., Wingfield M.J.,Guarro J., Cheewangkoon R., van der Bank M., Swart W.J., Stchigel A.M., Cano-Lira J.F., Roux J., Madrid H., Damm U., Wood A.R., Shuttleworth L.A., Hodges C.S., Munster M., Yáñez-Morales M. de Jesús, ZúñigaEstrada L., Cruywagen E.M., de Hoog G.S., Silvera C., Najafzadeh J., Davison E.M., Davison P.J.N., Barrett M.D., Barrett R.L., Manamgoda D.S., Minnis A.M., Kleczewski N.M., Flory S.L., Castlebury L.A., Clay K., Hyde K.D., Maússe-Sitoe S.N.D., Shuaifei Chen, Lechat C., Hairaud M., Lesage-Meessen L., Pawłowska J., Wilk M., Śliwińska-Wyrzychowska A., Mętrak M., Wrzosek M., Pavlic-Zupanc D., Maleme H.M., Slippers B., Mac Cormack W.P., Archuby D.I., Grünwald N.J., Tellería M.T., Dueñas M., Martín M.P., Marincowitz S., de Beer Z.W., Perez C.A., Gené J., Marin-Felix Y., Groenewald J.Z.. Fungal Planet - description sheets: 154 – 213. Persoonia 31: 188 – 296 doi: 10.3767/003158513X675925.

Dr Ewa Posz - absolwentka studiów magisterskich na kierunku „biologia” Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska w Katowicach. Pracę magisterską, której promotorem był prof. Krzysztof Rostański, przygotowała i obroniła w Katedrze Botaniki Systematycznej. Studia doktoranckie odbyła w Instytucie Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, w Zakładzie Taksonomii i Fitogeografii Roślin. Promotorem rozprawy doktorskiej był prof. dr hab. Adam Zając. Aktualnie pracuje w Katedrze Botaniki Farmaceutycznej i Zielarstwa, Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Sosnowcu.

Od 15 lat szczególnym zainteresowaniem darzy rodzaj Euphrasia (świetlik). W ramach badań nad taksonami z tego rodzaju odbyła kilka wyjazdów naukowych do Republiki Czeskiej, Austrii i Wielkiej Brytanii. Od kilkunastu lat prowadzi regularny monitoring wybranych stanowisk gatunków świetlików w Parkach Narodowych: Bieszczadzkim, Babiogórskim, Karkonoskim i Tatrzańskim. Jest Autorką m.in. monografii „Rodzaj Euphrasia w Polsce. Taksonomia i rozmieszczenie” (Posz. E. 2014. Rodzaj Euphrasia w Polsce. Taksonomia i rozmieszczenie. Instytut Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków.  s. 1–195.).

Dr Wojciech Bąba jest absolwentem Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (Katedra Geobotaniki i Ochrony Przyrody). Obecnie jest pracownikiem Instytutu Botaniki UJ w Krakowie.
Wcześniej pracował w Ojcowskim Parku Narodowym oraz Instytucie Ochrony Przyrody PAN w Krakowie, m.in. przy tworzeniu sieci Emerald (Natura 2000).
Od prawie 20 lat prowadzi badania na terenie Ojcowskiego Parku Narodowego.
Zainteresowania:
- długoterminowe przemiany flor i roślinności
- dynamika i ochrona muraw kserotermicznych,
- ekologia gatunków ekspansywnych np. kłosownicy pierzastej (Brachypodium pinnatum).
- zastosowanie metod numerycznych i statystycznych w naukach biologicznych

Wybrane publikacje
Bąba W., Kurowska M., Kompała-Bąba A,. Wilczek A., Długosz J., Szarejko I. 2012. Genetic diversity of the expansive grass Brachypodium pinnatum in a changing landscape: effect of habitat age. Flora 207(5): 346-353.

Bąba W. 2003. Changes in the structure and floristic composition of the limestone grasslands after cutting trees and shrubs and mowing. Acta Societatis Botanicorum Poloniae 72:61-69.

Bąba W., Kompała-Bąba A. 2005. Do small-scale gaps in calcareous grassland swards facilitate seedling establishment? Acta Societatis Botanicorum Poloniae 74(2): 125-131.

Dr hab. Agnieszka Kompała-Bąba jest adiunktem w Katedrze Botaniki i Ochrony Przyrody na Wydziale Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Śląskiego. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół roślinności miasta oraz czynników abiotycznych i biotycznych wpływających na powstawanie zbiorowisk roślinnych; procesów spontanicznej sukcesji na terenach poprzemysłowych, a także zagadnień związanych z różnorodnością terenów miejsko-przemysłowych. Prowadzi zajęcia i wykłady m.in. z takich przedmiotów, jak Ekologia miasta, Gospodarowanie na obszarach Natura 2000, Zagrożenia cywilizacyjne i zrównoważony rozwój, Przyroda Górnego Śląska.

Wybrane publikacje
Kompała-Bąba A. 2013. Abiotic and biotic factors affecting the diversity of ruderal vegetation (Silesian Uplands Poland). Sorus, Poznań (ISBN 978-83-63768-08-9)

Kompała-Bąba A., Bąba W. 2013. The spontaneous succession in a sand-pit – the role of life history traits and species habitat preferences. Polish Journal of Ecology 61(1):13-22.

Kompała-Bąba A. 2006. The ruderal plant communities of the Dąbrowska Basin (Silesian Upland), 45-65. [W]: Wika S., Woźniak G. (eds). Threats and protection of vegetation in the Upper Silesia and adjacent areas (southern Macroregion).Uniwersytet Śląski, Katowice.

Dr inż. Urszula Zajączkowska

Adiunkt w Samodzielnym Zakładzie Botaniki Leśnej SGGW w Warszawie.

Zainteresowania badawcze:

• anatomia i morfogeneza roślin
• regeneracja po zranieniu
• analiza obrazu cyfrowego
• analiza ruchów metodą filmu poklatkowego

Dr Monika Woźniak-Chodacka do 27.02.2015 roku, doktorantka Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi, Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Obroniła pracę doktorską dotyczącą taksonomii rodzaju Oenothera, której promotorem był dr hab. prof UJ Józef Mitka – kierownik Ogrodu Botanicznego UJ.

Zainteresowania naukowe:
- taksonomia roślin
- koncepcje gatunku
- hybrydyzacja: znaczenie ewolucyjne i wpływ na zmienność
- cytogenetyka i genetyka wiesiołków

Wykaz publikacji

Woźniak M. 2009. Rozmieszczenie gatunków Oenothera (Onagraceae) w południowo-zachodniej części Wrocławia. Fragm. Flor. Geobot. Polonica 16(1): 45-58.

Wolanin M. & Woźniak M. 2011. Oenothera oehlkersii Kappus ex Rostański - a new Evening-Primrose species to the Polish flora. Biodiv. Res. Conserv. 23: 57-58.

Dr inż. Przemysław Kurek jest pracownikiem Zakładu Ekologii, Instytutu Botaniki PAN im. W. Szafera w Krakowie.
Jego zainteresowania badawcze to: interakcje roślina-zwierzę, zoochoria, ekologia lasu.

Udział w projektach i programach naukowych:
Czasowa i przestrzenna zmienność składu gatunkowego nasion roślin rozprzestrzenianych endozoochorycznie przez borsuka Meles meles, lisa Vulpes vulpes oraz kuny Martes sp. ze szczególnym uwzględnieniem inwazyjnej czeremchy amerykańskiej Prunus serotina” (wykonawca); grant promotorski NCN; 2011-2012; Instytut Botaniki PAN; kierownik projektu: prof. dr hab. Jan Holeksa

„Przekształcenia środowiska przyrodniczego oraz szaty roślinnej w sąsiedztwie norowisk użytkowanych przez lisy i borsuki” (kierownik); grant IB PAN „Młodzi Naukowcy”; 2011; Insytut Botaniki PAN

„Zaburzenie czy nawożenie? Przyczyny przekształceń składu gatunkowego roślin w sąsiedztwie norowisk i latryn użytkowanych przez borsuki” (kierownik); grant IB PAN „Młodzi Naukowcy”; 2012; Insytut Botaniki PAN

„Roślinność gleb galmanowych i jej znaczenie dla zachowania różnorodności biotycznej i krajobrazowej terenów pogórniczych” (wykonawca); grant MF EOG PL0265; 2008-2011; Instytut Botaniki PAN; kierownik: prof. dr hab. Barbara Godzik.

„Możliwości wykorzystania odnowienia naturalnego dębu w przebudowie drzewostanów sosnowych – rola ptaków w procesie odnowienia lasu” (wykonawca); grant MNiSW; 2013-2015; Instytut Badawczy Leśnictwa; kierownik projektu: dr hab. Dorota Dobrowolska

„Norowiska borsuków, jako „ogniska różnorodności gatunkowej”. Jak bogactwo gatunkowe roślin zmienia się w gradiencie użytkowania nor przez gospodarzy – stan po 4 sezonach badań” (kierownik); grant IB PAN „Młodzi Naukowcy”; 2013; Insytut Botaniki PAN

Najważniejsze publikacje:
Kurek P. 2011. Spatial distribution of badger Meles meles setts and fox Vulpes vulpes dens in relation to human impact and environmental availability. Acta Zool. Lituanica 21, 1: 30-36.

Kurek P. 2011. Endozoochoria – studium porównawcze ssaków drapieżnych i ptaków. Wiadomości Botaniczne 55, 1/2: 41-50.

Kurek P., Kapusta P., Holeksa J. 2014. Burrowing by badgers Meles meles and foxes Vulpes vulpes changes soil conditions and vegetation in a European temperate forest. Ecol. Res. 29: 1-11.

Kurek P., Holeksa J. (in press) Toxic fruits in the diet of carnivores in Poland. Ann. Zool. Fenn.

Dr Artur Obidziński ukończył studia na Wydziale Biologii Uniwersytetu Warszawskiego, doktorat obronił na Wydziale Leśnym SGGW w Warszawie. Obecnie pracuje jako adiunkt w Samodzielnym Zakładzie Botaniki Leśnej SGGW w Warszawie.
Interesuje się procesami dynamiki roślinności leśnej, zachodzącymi pod wpływem czynników antropo- lub zoogenicznych. Zajmował się cenogenezą  lasów robiniowych,  regeneracją grądu na siedliskach przejściowo zabagnionych, ustępowaniem świerczyn na torfowisku wysokim po zaprzestaniu odwadniania. Od kilku lat bada przekształcenia roślinności pod wpływem presji wybranych gatunków ssaków oraz wnikanie obcych gatunków drzewiastych do zbiorowisk leśnych. Okazjonalnie podejmuje tematy z zakresu ochrony szaty roślinnej.

Prowadzi zajęcia dydaktyczne z botaniki leśnej, fitosocjologii, ochrony szaty roślinnej.

Najważniejsze publikacje:

Obidziński A. 2001. Zaburzenie jako element dynamiki lasu, Sylwan, 155.5: 51-59.

Borkowski J., Obidziński A. 2003. The composition of the autumn and winter diets in two Polish populations of fallow deer. Acta Theriologica 48: 539-546.

Obidziński A. 2004. Black alder (Alnus glutinosa Gaertn.) as a pioneer species in regeneration of fresh oak-linden-hornbeam forest (Tilio-Carpinetum typicum Traczyk 1962) in BiałowieżaForest (East Poland). Pol. J. of Ecol. 52.4: 533-551.

Obidziński A., Głogowski R. 2005. Changes of forest floor vegetation in vicinity of dens of red fox and Eurasian badger. Pol. J. of Ecol. 53.2: 105-111.

Obidziński A. Kiełtyk P. 2006. Changes in ground vegetation around badgers setts and foxes dens in Białowieża primaeval forest, Poland. Polish Bot. Stud. 22: 407-416.

Obidziński A., Żelazo J. (ed.). 2006. Inventorying and valuation of nature resources. Warsaw Agricultural University Press.  Warszawa. pp.118.

Obidziński A., Kloss M., Cedro A. 2009. Is spontaneous regeneration of rised mire vegetation possibile? A case study of the “Czarne Bagno” mire in Bystrzyckie Hills, southern Poland. The Holocene 19.2: 229-239.

Obidziński A. (red.). 2010. Z Mazowsza na Polesie i Wileńszczyznę. Zróżnicowanie i ochrona szaty roślinnej pogranicza Europy Środkowej i Północno-Wschodniej. Wyd. ZG PTB. Warszawa. pp. 492.

Obidziński A., Orczewska A., Cieloszczyk P. 2011. The impact of beavers’ (Castor fiber) lodges on vascular plant species diversity in forest landscape. Pol. J. of Ecol. 59.1: 63–73.

Obidziński A., Kiełtyk P., Borkowski J., Bolibok L., Remuszko K. 2013. Autumn-winter diet overlap of fallow, red, and roe deer in forest ecosystems, Southern Poland. Cent. Eur. J. Biol. 8.1: 8-17.

Obidziński A., Pabjanek P., Mędrzycki P. 2013. Determinants of badger Meles meles sett location in BiałowieżaPrimaevalForest, northeastern Poland. Wildlife Biology 19.1: 48-68.

Obidziński A., Miltko R., Bełżecki G., Bolibok L. 2014. Wpływ rodzaju pobieranego pokarmu na skład mikrofauny żwacza daniela europejskiego. Sylwan 158 (1): 61−71.

Mgr Anna Stala – absolwentka biologii Uniwersytetu Opolskiego, pracę magisterską dotyczącą Macromycetes Nadleśnictwa Kup obroniła w 2012 roku. Badania te stały się przyczynkiem do lepszego poznania grzybów pasożytniczych z rodzaju Phellinus Quél. W tym samym roku rozpoczęła studia doktoranckie w zakresie biologii na Wydziale Przyrodniczo-Technicznym Uniwersytetu Opolskiego. Badania dotyczące ekologii i taksonomii rodzaju Phellinus Quél. prowadzone są pod opieką naukową dr hab. Sławomira Sokoła. Szczególnie ważnym zagadnieniem jest poznanie sposobu rozprzestrzeniania się zgnilizn powodowanych przez grzyby z rodzaju Phellinus Quél. w gatunkach drzew istotnych z punktu widzenia gospodarki leśnej. Celem pracy jest także odpowiedzenie na następujące pytanie: czy istnieją tanie, szybkie i nieinwazyjne metody umożliwiające oszacowanie czy dane drzewa są zainfekowane grzybami z rodzaju Phellinus. W 2012 roku nawiązano współpracę z Państwowym Gospodarstwem Leśnym Lasy Państwowe Nadleśnictwo Kup, na którego obszarze prowadzone są modelowe badania ekologiczne. Tematyka pracy doktorskiej została doceniona w ramach projektu „Stypendia doktoranckie – inwestycja w kadrę naukową województwa opolskiego” w latach 2012-2014 jako mogąca mieć wpływ na innowacyjność gospodarki województwa opolskiego.

Publikacje:
Stala A., Sokół S. (2013) Chosen Macromycetes of the Kup Inspectorate – preliminary research. Nature Journal 46: 19-27.
Stala A. (2013) Rodzaj czyreń (Phellinus, Basidiomycota): rola w ekologii i właściwości lecznicze W: H. Koroniak, J. Barciszewski (red.), Na pograniczu chemii i biologii, tom XXXI, Wyd. UAM, Poznań, 375-384.
Stala A. (2014) Accumulation of heavy metals by the parasitic species on the example of genus Phellinus, Acta Biologica Cracoviensia, Series Botanica, Abstracts The Internationa Conference Plants, Heavy Metals, Environment, 56(suppl.2):76.

Konferencje:

Stala A. (czerwiec 2013), Rodzaj czyreń (Phellinus, Basidiomycota): grupa organizmów o wzrastającej roli w gospodarce, referat wygłoszony na IX Seminarium Doktorantów Na Pograniczu Chemii i Biologii, Ustroń.
Stala A. (czerwiec 2013), Rzadkie, ciekawe, ginące grzyby wielkoowocnikowe (Macromycetes) Stobrawskiego Parku Krajobrazowego oraz fragmentu jego otuliny, referat wygłoszony na 56 Zjeździe Polskiego Towarzystwa Botanicznego, Olsztyn.
Anna Stala (2014) Accumulation of heavy metals by the parasitic species on the example of genus Phellinus. The international conference - „Plants, heavy metals, environment”,Katowice (poster).

Mgr inż. Gabriela Sąkol pracuje w Zakładzie Szkodliwość Biologicznych i Immunoalergologii Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu. Członkiem Polskiego Towarzystwa Botanicznego została w 2012 roku. Ogrodnictwo, w tym opieka nad zbiorami tematycznymi roślin, jest jej hobby. Od roku 2000 kolekcjonuje rośliny z rodzajów Heuchera, ´Heucherella, Tiarella. Zbiór jest prowadzony na zasadach naukowych. W lipcu 2011 roku kolekcja uzyskała, jako pierwsza prywatna w Polsce, status Narodowej Kolekcji rodzaju Heuchera. Obserwacje oraz porównania roślin posłużyły do napisania książki „Żurawki”, wydanej w 2011 roku przez Zysk i S-ka. Opracowanie zostało ocenione w recenzjach, jako monografia i jest wykorzystywane między innymi przez studentów kierunku Kształtowanie krajobrazu. Popularyzuje żurawki w wywiadach do czasopism (Twój Ogrodnik, Wiadomości Zagłębia, Pod Osłonami) i w programach telewizyjnych: Rok w ogrodzie (TVP1) i Maja w ogrodzie (TVN).

Kolekcja została założona w Zagłębiu Dąbrowskim na zdegradowanych terenach pogórniczych. Wyniki badań nad przystosowaniem żurawek do zanieczyszczonego metalami toksycznymi podłoża zostały zamieszczone w artykułach:

1. Sąkol G., Mirosławski J., Brewczyński P. Z., 2011. Określenie przydatności trzech odmian żurawki (Heuchera cvs.) do bioremediacji kadmu (Cd), ołowiu (Pb) i cynku (Zn) z terenów pogórniczych Zagłębia Dąbrowskiego. Medycyna Środowiskowa - Environmental Medicine, 14(3): 17-27.

2. Sąkol G., Niesler A., Pawełko K., Trelka T., 2012. Ocena rozwoju trzech odmian żurawki (Heuchera cvs.) na terenie pogórniczym Zagłębia Dąbrowskiego po zastosowaniu preparatu poprawiającego właściwości gleby i nawożenia mineralnego. Nauka Przyroda Technologie 6(4) 70

3. Sąkol G., 2014. Żurawki – byliny piękne i pożyteczne. Z badań nad wpływem antropopresji na środowisko, 15: 128-134.

4. Sąkol G., Mirosławski J., Brewczyński P. Z., 2014. Efficient Pb translocation by ‘Purple Petticoats’ cv. of Heuchera L. from contaminated soil in Dąbrowskie Coal Basin area (south of Poland). Polish Journal of Environmental Studies 23(6), w druku.

W planach na najbliższe lata jest powiększanie kolekcji o gatunki botaniczne ze stanowisk naturalnych (wysiew nasion), obserwacje dla określenia warunków wieloletniej uprawy gatunków i kultywarów w warunkach charakterystycznych dla ogrodu położonego w Zagłębiu Dąbrowskim oraz opracowanie w języku polskim charakterystyk gatunków pomocnych w ich identyfikacji..

Dr hab. Wojciech Borucki (Katedra Botaniki, Wydział Rolnictwa i Biologii Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie).
Zainteresowania naukowe:
I. biologiczne wiązanie azotu w układzie rośliny bobowate – ryzobia; zmiany w strukturze i funkcjonowaniu brodawek korzeniowych poddanych stresom abiotycznym np. metale śladowe, zasolenie
II. korzenie mikoryzowe
III. gromadzenie antocyjanów w felodermie bulw ziemniaka
Metody badawcze:
I. klasyczne metody mikroskopii świetlnej – jasne pole, fluorescencja, interferencja
II. klasyczne metody mikroskopii elektronowej
III. cytochemia enzymów, tlenku azotu, reaktywnych form tlenu
IV. metody jakościowe i ilościowe mikroskopii konfokalnej – wizualizacja 3-D, aktywność enzymów, stężenie glutationu, FRAP

Sujkowska-Rybkowska M., Borucki W. 2014. Localization of hydrogen peroxide accumulation and diamine oxidase activity in pea root nodules under aluminum stress. Micron 57: 13-22.
Górska-Czekaj M., Borucki W. 2013. A correlative study of hydrogen peroxide accumulation after mercury or copper treatment observed in root nodules of Medicago truncatula under light, confocal and electron microscopy. Micron 53: 24-32.
Sujkowska-Rybkowska M., Borucki W., Znojek E. 2012. Structural changes in Medicago truncatula root nodules caused by short-term aluminum stress. Symbiosis 58: 161-170.
Bederska M., Borucki W. 2012. Movement of fluorescent dyes lucifer Yellow (LYCH) and caboxyfluorescein (CF) in Medicago truncatula Gaertn. Roots and root nodules. Symbiosis 58: 183-190.
Magdalena Bederska, Wojciech Borucki. 2012. Medicago truncatula Gaertn.; roślina modelowa z rodziny bobowatych (Fabaceae). Wiadomości Botaniczne Vol. 56, no. 1/2, str. 21-33.
Marzena Sujkowska &Magdalena Górska-Czekaj & Magdalena Bederska &Wojciech Borucki 2011. Vacuolar organization in the nodule parenchyma is important for the functioning of pea root nodules. Symbiosis 54:1-16.

Dr hab. prof. US Zofia Sotek
Przebieg kształcenia
– studia magisterskie na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, kierunek biologia, specjalność biologia środowiskowa;
– doktor nauk biologicznych w zakresie biologii - Wydział Biologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Praca doktorska pt.: „Biologia i autekologia populacji babki pierzastej Plantago coronopus L.”, promotor prof. dr hab. Tadeusz Głazek, po śmierci Profesora, prof. dr hab. Krystyna Falińska;
– doktor habilitowany nauk biologicznych w dyscyplinie biologia -  Wydział Biologii Uniwersytetu Szczecińskiego. Rozprawa habilitacyjna pt.: „Distribution patterns, history, and dynamics of peatland vascular plants in Pomerania (NW Poland)”.
Zatrudnienie
Katedra Botaniki i Ochrony Przyrody, Uniwersytet Szczeciński w Szczecinie
Główne zainteresowania naukowe
– gatunki rzadkie i zagrożone roślin naczyniowych w Polsce – rozmieszczenie na Pomorzu i w Polsce (ze szczególnym uwzględnieniem halofitów), ustępowanie gatunków i ich zbiorowisk z niektórych naturalnych siedlisk, określenie zagrożeń i działań ochronnych dla zachowania ich stanowisk, badania populacyjne Plantago coronopus;
– ekosystemy torfowiskowe – szata roślinna torfowisk, zagrożenia i działania ochronne powstrzymujące procesy degradacji tych ekosystemów, rozmieszczenie gatunków torfowiskowych i ich tendencje dynamiczne na Pomorzu, hipotezy dotyczące czasu ich przybycia i kierunków migracji na Pomorze;
Najważniejsze publikacje
1. Sotek Z. 2006. Development of Plantago coronopus L. individuals in the marginal population and in the hydroponic culture. Biodiv. Res. Conserv.  1-2: 159-162.
2. Sotek Z. 2006. The distribution of Carex buxbaumii Wahlenb. in Poland. Acta Soc. Bot. Pol. 75 (4): 293-296.
3. Sotek Z. 2007. Life history of Plantago coronopus L. at the limit of its range. Ekológia (Bratislava). 26 (1): 14-29.
4. Sotek Z. 2010. Distribution patterns, history, and dynamics of peatland vascular plants in Pomerania (NW Poland). Biodiv. Res. Conserv. 18: 1-82.
5. Sotek Z. 2011. Distribution changes of endangered peatland vascular plants in Western Pomerania (Poland). Plant Diversity and Evolution. 129(3-4): 317-327.

Prof. zw. dr hab. Stanisław Wika prowadzi badania w zakresie geobotaniki (fitosocjologii, fitogeografii i florystyki, kartografii) ochrony przyrody i ochrony środowiska na terenie Polski, Białorusi, Czech, Litwy, Rosji. Bada układy roślinne na poziomie fitocenozy i fitokompleksu krajobrazowego na siedliskach naturalnych, półnaturalnych, antropogenicznych. Jest autorem lub współautorem ponad 400 publikacji (ponad 30 pozycji książkowych, około 170 artykułów i ponad 170 prac popularnonaukowych, kilkadziesiąt komunikatów, map sozologicznych i notatek florystycznych), w tym kilkadziesiąt opracowań dotyczących flory i roślinności Syberii Wschodniej. Wypromował dotąd 21 doktorów oraz 118 magistrów. Partycypuje (od 1996) w międzynarodowym programie badawczym „Krajobrazy ruchomych piasków eolicznych wokół Jeziora Bajkał”.
Aktualnie, jako pracownik Uniwersytetu Śląskiego, pełni funkcję kierownika Katedry Geobotaniki i Ochrony Przyrody (od 1994 roku). W latach 2005-2008 był koordynatorem międzywydziałowego kierunku ochrona środowiska. Przez sześć lat był pełnomocnikiem Rektora ds. Śląskiego Ogrodu Botanicznego (od 1.09.2003 d0 31.08.2008). W latach 1990-1996 sprawował funkcję Prodziekana ds. Studiów Stacjonarnych na Wydziale Biologii i Ochrony Środowiska UŚ.
Prof. Stanisław Wika jest wiceprzewodniczącym Czasopisma Natura Silesiae Superioris; członkiem Komitetu Redakcyjnego „Badania Fizjograficzne nad Polską Zachodnią, Seria B – Botanika”; członkiem Komitetu Redakcyjnego Acta Biologia Silesiaca, przez kilkanaście lat był członkiem Rady Naukowej Czasopisma „Kształtowanie środowiska geograficznego i ochrona przyrody na obszarach uprzemysłowionych i zurbanizowanych”; w latach 1991 – 1994 był również członkiem Komitetu Redakcyjnego „Scripta Rudensia”.
Poza uczelnią piastował m.in. funkcje: przewodniczącego Regionalnej Rady Ochrony Przyrody w Katowicach (przez szereg lat), wiceprzewodniczącego Rady Nadzorczej Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Katowicach, członka Wojewódzkiej Komisji do Spraw Ocen Oddziaływania na Środowisko, członka Komitetu Ochrony Przyrody PAN, członka Komitetu Botaniki PAN, członka PTB (w przeszłości był również przewodniczącym i wiceprzewodniczącym PTB).
Do ważnych osiągnięć naukowych Stanisława Wiki należą:
- poznanie psammostepów Syberii Wschodniej i zdefiniowanie dla nich jednostek najwyższej rangi w systemie Brauna-Blanqueta, tzn. klasy Oxytropidetea lanatae Brzeg & Wika 2001 i rzędu Oxytropidetalia lanatae Brzeg & Wika 2001;
- opisanie z Wyspy Olchon nowego dla nauki, endemicznego zespołu muraw psammofilnych Astragalo olchonensis-Chamaerhodetum grandiflorae Brzeg & Wika 2001;
- opisanie na różnego typu siedliskach synantropijnych Katowic nowego dla nauki zespołu Dauco-Galegetum officinalis Błońska, Brzeg, Wika 2007;
- zidentyfikowanie nowego dla Wyżyny Śląskiej zespołu leśnego Molino arundinaceae-Quercetum roboris;
- dokładne rozpoznanie roślinności źródlisk i wywierzysk z klasy Montio-Cardaminetea na terenie zachodniej części Beskidów Zachodnich;
- zbadanie kierunków sukcesji w przedplonowych drzewostanach olszy szarej na gruntach porolnych w Bieszczadach Zachodnich;
- dokładne rozpoznanie termofilnych ziołorośli okrajkowych z klasy Trifolio-Geranietea sanguinei  na obszarze środkowej części Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej;
- odkrycie w Tychach nowego gatunku dla flory synantropijnej Polski Erucastrum armoracioides (Czern.) Cruchet;
- odnalezienie wielu stanowisk dla rzadkich i zagrożonych taksonów i syntaksonów na obszarze Makroregionu Południowego;
- spopularyzowanie Pustyni Błędowskiej – fenomenu polskiego krajobrazu;
- opracowanie kilkunastu ścieżek dydaktycznych;
- wydanie dla młodzieży szkolnej ważnej literatury uzupełniającej, m.in. „Lasy województwa śląskiego – wczoraj, dziś, jutro”;  
- opracowanie komentarzy dla przeszło 100 Map sozologicznych w skali 1: 50000; wykonanie kilku sekcji map roślinności potencjalnej Polski;
- współorganizowanie 10 wypraw naukowych na Syberię i Białoruś.

dr hab. prof. UŚ Adam Rostański - absolwent Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska, Uniwersytetu Śląskiego (1982 – magister biologii), tu także uzyskał stopień doktora nauk biologicznych (1993) i doktora habilitowanego (2007).
Do jego zainteresowań naukowych należą:
• biologia, ekologia, taksonomia roślin, florystyka i chorologia roślin,
• wpływ antropopresji na przemiany szaty roślinnej, synantropizacja szaty roślinnej, procesy mikroewolucyjne  u roślin pod wpływem działalności człowieka,
• flora roślin naczyniowych siedlisk poprzemysłowych (odpady pogórnicze, toksyczne odpady metaliczne), 
• zastosowanie metod fitoindykacji w monitoringu środowiska,
• dokumentacja botaniczna, zielnik naukowy i bazy danych zbiorów naukowych(Zielnik Naukowy Uniwersytetu Śląskiego KTU),
• ochrona zasobów przyrody regionu.
Wśród osiągnięć naukowych wymienić można:
- opracowanie szczegółowej dokumentacji flory terenów poprzemysłowych regionu górnośląskiego,
- wskazanie kierunków i procesów kształtowania pokrywy roślinnej na zwałowiskach odpadów po górnictwie węgla kamiennego wraz ze wskazaniami dla  rekultywacji;
- opracowanie (wraz z zespołem) metod biologicznej rekultywacji zwałowisk odpadów po uzdatnianiu rud cynkowo-ołowiowych;
- potwierdzenie wartości przyrodniczej obszarów przekształconych przez działalność człowieka, a w szczególności terenów poprzemysłowych oraz udokumentowanie licznych walorów przyrodniczych regionu śląskiego.
Jest autorem ponad 85 oryginalnych prac naukowych, w tym 66 artykułów i 19 rozdziałów w monografiach, 10 artykułów przeglądowych oraz autorem (współautorem) 6 monografii naukowych i podręczników .
Od 2011 roku jest zatrudniony, jako profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Śląskiego w Zakładzie Botaniki Systematycznej Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska.
Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Botanicznego od połowy lat 80-tych, pełniąc aktualnie (od 2013 roku) funkcję prezesa Zarządu Głównego. 

Dr hab. inż. arch. Krzysztof Marek Rostański pracuje na Wydziale Architektury Politechniki Śląskiej w Katedrze Urbanistyki i Planowania Przestrzennego. Prowadzi równolegle samodzielną działalność projektową w ramach własnej firmy: HORTUS Pracownia Architektoniczno-Urbanistyczna i Twórczości Artystycznej. W 1996 r. obronił pracę doktorską pt.: „Przekształcanie zieleni zwartej zabudowy mieszkaniowej w miastach przemysłowych Górnego Śląska, na przykładzie miasta Katowic, z wykorzystaniem komputerowej metody doboru dendroflory”. W 2014 roku obronił rozprawę habilitacyjną na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej pt.: „Natura modelowana – elementy naturalistyczne w kompozycji urbanistycznej”. Uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk technicznych w dyscyplinie architektura i urbanistyka, w specjalnościach - architektura krajobrazu i urbanistyka. Posiada uprawnienia projektowe z zakresu konserwacji zieleni zabytkowej. Jest autorem i współautorem 44 publikacji naukowych, 17 komunikatów i 6 publikacji popularnych. Autor programu komputerowego: „HORTUS, Katalog drzew, krzewów i pnączy dla projektantów terenów zieleni” z 2002 r. Współautor strony internetowej będącej bazą danych o roślinach ozdobnych - http://www.ibro.pl/.

Ważniejsze publikacje:
- Rostański K.M.: Natura modelowana. Elementy naturalistyczne w kompozycji urbanistycznej. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2012, stron 298
- Rostański K.M.: Modelling Nature in Ecologically Oriented Urban Context, w: Tiefenbacher John (Ed.), Perspectives on Nature Conservation - Patterns, Pressures and Prospects, ISBN: 978-953-51-0033-1, InTech, Rijeka 2012, s. 3-30
- Rostański K.M.: Plant succession as a tool in landscape design. w: Ekologia (Bratislava) International Journal for Ecological Problems of the Biosfere. Vol.27, 2008/4, s.421-429
- Rostański K., Rostański K.M.: Atlas i klucz, Drzewa i krzewy. Wydawnictwo KUBAJAK, Krzeszowice 2003

Zainteresowania pozanaukowe: malarstwo, literatura.
Strona internetowa: http://www.krzysztof.rostanski.pl/

Dr hab. Alina Stachurska-Swakoń jest adiunktem w Instytutcie Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Zakładzie Taksonomii Roślin, Fitogeografii i Herbarium. Jej zainteresowania badawcze obejmują fitosocjologię, fitogeografię i filogeografię. Ważną pozycję w dorobku naukowym zajmują prace z zakresu zmian zachodzących w zbiorowiskach roślinnych w krajobrazie naturalnym i antropogenicznym. W ostatnich latach profil badawczy został poszerzony o zagadnienia historii i dynamiki zasięgów gatunków górskich (ziołoroślowych) oraz ich procesów populacyjnych obejmujących zmiennośc genetyczną.

Wśród ważnych prac opublikowanych w ostatnim czasie wymienić można:
- Stachurska-Swakoń A., Cieślak E., Ronikier M. 2013. Phylogeography of a subalpine tall-herb Ranunculus platanifolius (Ranunculaceae) reveals two main genetic lineages in the European mountains. Botanical Journal of the Linnean Society 171(2): 413–428.
- Stachurska-Swakoń A., Cieślak E., Ronikier M. 2012. Phylogeography of subalpine tall-herb species in Central Europe: the case of Cicerbita alpina (L.) Wallr. Preslia 84(1): 121–140.
- Towpasz K., Stachurska-Swakoń A. 2012. Seslerio uliginosae-Scorzoneretum purpureae (Festuco-Brometea class) in the Nida Basin (Małopolska Upland) after 90 years. Acta Soc. Bot. 81(3): 167–173.
- Towpasz K., Stachurska-Swakoń A. 2010. Zróżnicowanie zbiorowisk leśnych ze związków: Carpinion betuli i Fagion sylvaticae na Pogórzu Strzyżowskim (Karpaty Zachodnie). Fragm. Flor. Geobot. Polonica 17 (2): 315–359.
- Trzcińska-Tacik H., Stachurska-Swakoń A. 2010. Zmiany we florze chwastów upraw zbożowych w latach 1950–2010: badania na terenie i w otulinie Ojcowskiego Parku Narodowego. Prądnik. Prace Muz. Szafera 20: 397–408.
- Stachurska-Swakoń A. 2009. Syntaxonomical revision of the communities with Rumex alpinus L. in the Carpathians. Phytocoenologia 39(2): 217-234.

Dr hab. Arkadiusz Nowak - pracownik Katedry Biosystematyki Uniwersytetu Opolskiego, geobotanik, biosozolog, badacz ustępującej i rzadkiej flory Śląska, w szczególności na siedliskach antropogenicznych. W ostatnich latach odbył 13 wypraw badawczych do Tadżykistanu, Uzbekistanu i Kirgistanu. W Środkowej Azji zajmuje się głównie badaniem zbiorowisk szuwarowych, wodnych, leśnych, naskalnych i segetalnych. Opisał ok. 50 nowych syntaksonów. Dotychczas opublikował ok. 230 prac naukowych, w tym ok. 20 monografii.

Dr hab. Barbara Sudnik-Wójcikowska, prof. UW – profesor Uniwersytetu Warszawskiego, geograf roślin i ekolog. Jest autorką kilkudziesięciu prac z zakresu synantropizacji szaty roślinnej miast środkowej Europy, ze szczególnym uwzględnieniem Warszawy oraz opracowań dotyczących chorologii, biologii i ekologii wybranych gatunków inwazyjnych. Od kilku lat terenem jej badań są obszary w strefie stepów i lasostepu południa Ukrainy, a obiektem zainteresowań licznie występujące tam kurhany.

Dr Anna Wilczek - adiunkt w Samodzielnej Katedrze Biosystematyki (Zakład Biologii Roślin) na Wydziale Przyrodniczo-Technicznym Uniwersytetu Opolskiego.

Główne zainteresowania badawcze:
- wzrost promieniowy roślin drzewiastych
- mechanizmy przebudowy układu inicjałów kambium
- badania zmian układu komórek w trakcie rozwoju drewna

Liczba publikacji: 7; w tym na tzw. Liście Filadelfijskiej: 3
Najnowsze publikacje:
Włoch W, Wilczek A, Jura-Morawiec J, Kojs P, Iqbal M. Models of fusiform initials rearrangement during radial growth of the vascular cambium in Pinus sylvestris L. Trees. 27: 879–893
Wilczek A. The formation of heterogeneous storeys in cambium on example of Laburnum anagyroides Medik. Acta Agrobotanica 65 (2): 47–56
Wilczek A., Jura-Morawiec J., Kojs P., Iqbal M., Włoch W. 2011. Correlation of intrusive growth of cambial initials to rearrangement of rays in the vascular cambium. IAWA J. 32 (3): 313-332.
Wilczek A., Włoch W., Iqbal M., Kojs P. 2011. Position of rays and lateral deviation of vessel elements in the stem wood of some dicotyledonous species with storeyed, doublestoreyed, and nonstoreyed cambia. Botany 89: 1–12.

Wystąpienie pt. „Wzrost obwodu kambium waskularnego w trakcie przyrostu promieniowego pnia - czy powszechna interpretacja rzeczywiście wyjaśnia ten proces?” przedstawia porównanie klasycznego oraz obecnego sposobu interpretacji podstawowych zdarzeń obserwowanych w kambium waskularnym, w tym szczególnie wzrostu intruzywnego, który jest powszechnie wymieniany jako mechanizm wzrostu obwodowego kambium niepiętrowego. Na wybranych przykładach wykazane zostanie, że wzrost intruzywny nie ma wpływu na obwód kambium. Scharakteryzowane zostaną również podstawowe założenia rozwijanej obecnie hipotezy tigmo-osmotycznej wzrostu promieniowego kambium waskularnego, również w kontekście zastosowania tych założeń w badaniach innych procesów związanych z wzrostem promieniowym: wzrostu komórek macierzystych członów naczyń i włókien drzewnych czy też tworzenia sieci naczyń w drewnie.

Ewa i Paweł Wąsowiczowie są małżeństwem biologów mieszkających i pracujących w Akureyri w północnej Islandii.

Ewa Przedpełska-Wąsowicz jest doktorem nauk biologicznych, fizjologiem roślin i ekotoksykologiem oraz adiunktem w Zakładzie Molekularnej Fizjologii Roślin Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego. Swoją pracę doktorską dotyczącą wpływu metali ciężkich na funkcjonowanie akwaporyn u roślin wyższych obroniła w 2009 a od roku 2012 jest szczęśliwą matką opiekująca się niespełna półtoraroczną Marysią.

Paweł Wąsowicz pracę doktorską dotyczącą filogeografii rzodkiewnika hallera (Arabiodpsis halleri) obronił w 2010 na Wydziale Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Śląskiego. W tym samym roku objął stanowisko adiunkta na Wydziale Biologii i Nauk o Środowisku Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Obecnie pracuje w Islandzkim Instutucie Historii Naturlanej (Náttúrufræðistofnun Íslands) na samodzielnym stanowisku badawczym zajmując się badaniami nad florą Islandii, problemami biogeorafii i taksonomii islandzkich roślin wyższych oraz sprawując nadzór nad kolekcjami roślin naczyniowych w islandzkich zielnikach (ICEL oraz AMNH) liczącymi sobie ponad 160 000 okazów.

Oboje dzielą wspólne zainteresowania naukowe mieszczące się w zakresie szeroko pojętej botaniki od genetyki populacyjnej, fizjologii i ekotoksykologii po taksonomię i biogeogerafię. Podczas spotkania opowiedzą oni o swojej przygodzie z Islandią, jej przyrodzie oraz ludziach zamieszkujących tę odległą i mało znaną w Polsce wyspę. Więcej o autorach można dowiedzieć się na ich stronie internetowej: www.wasowicz.waw.pl

   Dr Małgorzata Wójcik jest pracownikiem Zakładu Fizjologii Roślin na Wydziale Biologii i Biotechnologii Uniwersytetu Marii Skłodowskiej-Curie w Lublinie. Jej główne zainteresowania naukowe dotyczą fizjologicznych, biochemicznych i molekularnych mechanizmów tolerancji roślin na metale ciężkie, a zwłaszcza roli adaptacyjnych peptydów tiolowych i kwasów organicznych w tolerancji na metale oraz lokalizacji metali w roślinach. W ostatnich latach szczególną uwagę poświęca mechanizmom adaptacyjnym w roślinach spontanicznie zasiedlających składowiska odpadów cynkowo-ołowiowych i poszukiwaniu ekotypów tolerancyjnych na ekstremalnie wysokie stężenia metali ciężkich w podłożu. W kręgu jej zainteresowań znajdują się również zagadnienia dotyczące fitoremediacji.

Jest autorką licznych publikacji naukowych dotyczących wyżej wymienionych zagadnień. Ważniejsze prace jej autorstwa lub współautorstwa, które okazały się ostatnio to:
- Wójcik M., Dresler S., Jawor E., Kowalczyk K., Tukiendorf A. 2013. Morphological, physiological, and genetic variation between metallicolous and nonmetallicolous populations of Dianthus carthusianorum. Chemosphere, 90, 1249-1257.
- Wójcik M., Tukiendorf A. 2011. Glutathione in Arabidopsis thaliana adaptation to cadmium stress. Biol. Plant. 55 (1), 125-132.
- Wójcik M. 2009. Vacuole as a multifunctional compartment in plant responses to stress factors”, W: “Compartmentation of Responses to Stresses in Higher Plants, True or False”, Maksymiec W. (Ed.), Transworld Research Network, Kerala, India, 91-123.
- Wójcik M., Pawlikowska-Pawlęga B., Tukiendorf A. 2009. Physiological and ultrastructural changes in Arabidopsis thaliana as affected by changed GSH level and excess Cu. Russ. J. Plant Physiol. 56 (6), 820-829.
- Wójcik M., Skórzyńska-Polit. E., Tukiendorf A. 2006. Organic acids accumulation and antioxidant enzyme activities in Thlaspi caerulescens under Zn and Cd stress. Plant Growth Reg. 48 (2), 145-155.

Dr Małgorzata Wójcik jest członkiem Polskiego Towarzystwa Botanicznego, Polskiego Towarzystwa Biologii Eksperymentalnej Roślin oraz Federacji Europejskich Towarzystw Biologii Roślin (Federation of European Societies of Plant Biology).

   Dr hab. Barbara Fojcik jest pracownikiem Zakładu Botaniki Systematycznej na Wydziale Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jej zainteresowania naukowe dotyczą głównie briologii (czyli mszaków), ale także florystyki w odniesieniu do roślin naczyniowych, ze szczególnym uwzględnieniem aspektów ochroniarskich. W ostatnich latach szczególną uwagę poświęciła badaniom flory mchów Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Wcześniej rozpoczęła badania briologiczne na terenie miasta Katowice we współpracy z dr hab. Adamem Steblem z Uniwersytetu Medycznego w Katowicach. Są one nadal kontynuowane, a niektóre wyniki zostaną zaprezentowane podczas wykładu pt. „Mchy w wielkim mieście”.

Jest autorką licznych publikacji naukowych dotyczących wyżej wymienionych zagadnień. Ważniejsze prace jej autorstwa lub współautorstwa, które okazały się ostatnio to:
Fojcik B. 2011. Mchy Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej w obliczu antropogenicznych przemian szaty roślinnej. Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice, s.1–232.
Fojcik B. 2011. Distribution atlas of mosses of the Cracow-Częstochowa Upland. s.1–173. Centrum Dziedzictwa Przyrody Górnego Śląska, Katowice.
Fojcik B. 2011. Oreoapofity we florze Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Fragm. Flor. Geobot. Polonica 18 (1): 119–129.
Fojcik B. 2009. Rare, protected and threatened moss species of Ojców National Park (S Poland). In: Z. Mirek, A. Nikiel (eds), Rare, relict and endangered plants and fungi inPoland. W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, Kraków, pp. 197–202.
Fojcik B. 2008. Impact of anthropogenic habitats occurrence on the local pattern of moss species distribution. Scripta Facultatis Rerum Naturalium Universitatis Ostraviensis   186: 119–125.

Dr hab. Barbara Fojcik jest członkiem Polskiego Towarzystwa Botanicznego (od roku 1989 r.; sekcja Briologiczna).

   Dr hab. prof.UŚ Ewa Kurczyńska jest absolwentem i wieloletnim pracownikiem WBiOŚ UŚ, a obecnie kierownikiem Zakładu Biologii Komórki tegoż Wydziału. Jej zainteresowania naukowe zawsze koncentrowały się na badaniach mechanizmów regulujących różnicowanie komórek roślinnych. W początkowym okresie pracy naukowej była to analiza roli auksyny w różnicowaniu tkanki waskularnej oraz badania wpływu zanieczyszczeń środowiska na funkcjonowanie kambium. Kolejny nurt badań dotyczył wykształcania fenotypu epidermalnego i doprowadził do odkrycia występowania epidermy wielokrotnej okrywającej łodygi wierzby, co zostało opublikowane w Pracach Naukowych UŚ pod tytułem „Epiderma wielokrotna łodyg wierzby – szczególny przypadek powtarzania fenotypu epidermalnego”.
W ostatnich latach prowadzone przez Nią i jej zespół (dr Izabela Dobrowolska, dr Izabela Potocka, dr Ewa Mazur, dr Justyna Wróbel-Marek, mgr Katarzyna Kulińska-Łukaszek oraz mgr Katarzyna Sala) badania koncentrują się na analizie apoplastu i symplastu w trakcie zmian kierunku różnicowania komórek roślinnych, czego efektem są publikacje wydane w czasopismach o zasięgu międzynarodowym:
- Wrobel J., Barlow P.W., Gorka K., Nabialkowska D., Kurczynska E.U. 2011. Histology and symplasmic tracer distribution during development of barley androgenic embryos. Planta, 233: 873-881;- Kurczyńska EU, Gaj MD, Ujczak A, Mazur E, 2007. Histological analysis of direct somatic embryogenesis in Arabidopsis thaliana (L.) Heynh. Planta, 226 (3): 619-628;
- Potocka I., Baldwin T.C., Kurczynska E.U. 2012. Distribution of lipid transfer protein 1 (LTP1) epitopes associated with morphogenic events during somatic embryogenesis of Arabidopsis thaliana. Plant Cell Repotrs; DOI: 10.1007/s00299-012-1314-0;
- Sala K., Potocka I., Kurczyńska E., 2013. Spatio-temporal distribution and methyl-estrification of pectic epitopes provide evidence of developmnetal regulation of pectins during somatic embryogenesis in Arabidopsis thaliana; Biologia Plantarum;
- Mazur E., Kurczynska E.U., 2011. Rays, intrusive growth, and storied cambium in Arabidopsis thaliana (L.) Heynh. Protoplasma, Vol. 249 (1): 217-220;
- Dobrowolska I., Majchrzak O., Baldwin T.C., Kurczynska E.U. 2012. Differences in protodermal cell wall structure in zygotic and somatic embryos of Daucus carota (L.) cultured on solid and in liquid media. Protoplasma  249:117–129).

Doświadczenia zebrane w trakcie wieloletniej pracy dydaktycznej zaowocowały opracowaniem podręcznika akademickiego (we współpracy z dr Dorota Borowską-Wykręt) pod tytułem „Mikroskopia świetlna w badaniach komórki roślinnej” wydanego przez PWN. 

   Dr Renata Kurtyka jest absolwentką Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Obecnie jest starszym wykładowcą w Katedrze Fizjologii Roślin UŚ. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się przede wszystkim na zagadnieniach związanych z reakcją elektrofizjologiczną i wzrostową komórek roślinnych w warunkach stresu abiotycznego. Jest autorem lub współautorem publikacji naukowych dotyczących zagadnień związanych z badaniem aktywności kanałów jonowych i plazmolemowej pompy protonowej w warunkach stresu środowiskowego (Cd, Pb) oraz reakcji wzrostowej komórek roślinnych poddanych działaniu auksyn (IAA, IBA) oraz substancji wzrostowych (FC) w warunkach stresowych.
Dr Renata Kurtyka jest członkiem Polskiego Towarzystwa Botanicznego oraz Federation of European Societatis of Plant Physiologists. W latach 2000-2007 pełniła funkcję vice-przewodniczącej Oddziału Katowickiego Polskiego Towarzystwa Biofizycznego. Była członkiem komitetu organizacyjnego IV Ogólnopolskiego Sympozjum Błony Biologiczne oraz XI Zjazdu Polskiego Towarzystwa Biofizycznego. Obecnie jest członkiem komitetu naukowego II Zjazdu Młodych Biotechnologów.

   Inż. Gabriela Sąkol jest pracownikiem Zakładu Szkodliwości Biologicznych i Immunoalergologii Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu. Studia inżynierskie ukończyła na wydziale Ochrony Środowiska Wyższej Szkoły Inżynierii Bezpieczeństwa i Ekologii w Sosnowcu. Członkiem Polskiego Towarzystwa Botanicznego została w roku ubiegłym (2012).
Ogrodnictwo, w tym opieka nad zbiorami tematycznymi roślin, jest jej hobby. Od roku 2000 kolekcjonuje rośliny z rodzajów Heuchera, ´Heucherella, Tiarella. Zbiór jest prowadzony na zasadach naukowych. W lipcu 2011 roku kolekcja uzyskała, jako pierwsza prywatna w Polsce, status Narodowej Kolekcji rodzaju Heuchera.
Obserwacje oraz porównania roślin posłużyły do napisania książki „Żurawki” (2010). To opracowanie monograficzne rodzaju Heuchera jest wykorzystywane między innymi przez studentów kierunku Kształtowanie krajobrazu. Ponadto autorka popularyzuje żurawki w wywiadach do czasopism (Twój Ogrodnik, Wiadomości Zagłębia) i w programie Rok w ogrodzie (TVP1).
Kolekcja Heuchera została założona w Zagłębiu Dąbrowskim na zdegradowanych terenach pogórniczych. Wyniki badań nad przystosowaniem żurawek do zanieczyszczonego metalami toksycznymi podłoża zostały zamieszczone w artykułach:

Sąkol G., Niesler A., Pawełko K., TrelkaT. 2012. Ocena rozwoju trzech odmian żurawki (Heuchera cvs) na terenie pogórniczym Zagłębia Dąbrowskiego po zastosowaniu preparatu poprawiającego właściwości gleby i nawożenia mineralnego. Nauka Przyroda Technologie 6, 4, #70.

Sąkol G., Ochota P., Mirosławski J., Brewczyński P.Z. 2011. Określenie przydatności trzech odmian Żurawki (Heuchera cvs) do bioremediacji Kadmu (Cd), Ołowiu (Pb) i Cynku (Zn) z terenów pogórniczych Zagłębia Dąbrowskiego. Medycyna Środwiskowa/Environmental Medicine, 14 (3), 17-27. (MNiSW: 6).

SąkolG., Brewczyński P.Z., Mirosławski J. Przydatność żurawki ‘Purple Petticoats’ do fitoekstrakcji ołowiu z gleb Zagłębia Dąbrowskiego (w przygotowaniu do druku).

Plany na najbliższe lata obejmują, oprócz powiększania kolekcji o nowe egzemplarze przede wszystkim gatunków botanicznych, obserwacje dla stwierdzenia przystosowań do polskich warunków środowiska i potencjalnej inwazyjności (ucieczki z ogrodów).

   Mgr Piotr Grzegorzek - starszy kustosz Muzeum im. Ireny i Mieczysława Mazarakich w Chrzanowie jest pracownikiem tej placówki od 1982 roku, od zakończenia studiów na Wydziale Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Śląskiego. Ukończył także Studium Muzeologiczne Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
Z popularyzacją wiedzy botanicznej związany jest od wielu lat i z powodzeniem łączy tę działalność z pracą zawodową. Jego specjalne osiągnięcia popularyzatorskie zawsze wiązały się z popularyzacją nauk przyrodniczych, a w szczególności z zagadnieniami botanicznymi.
W Muzeum w Chrzanowie organizował szereg wystaw o tej tematyce, np.: „Krajowe drzewa iglaste i liściaste”, „Rozmaitości przyrodnicze”, „Wielka włóczęga po Królestwie Grzybów”, „Ładne kwiatki, niezłe ziółka”, „Zielony zawrót głowy”, „Choinka niejedna”.
W latach 1998–2006 organizował nieformalny „Klub Spacerowicza”, co zaowocowało zorganizowaniem ponad 180 wycieczek o tematyce przyrodniczo-kulturowej („Z nauką i humorem”), podczas których omawiano spotykane osobliwości botaniczne. Wycieczki są w dalszym ciągu kontynuowane w nieco innej formule.

Opublikował ponad 1000 artykułów w lokalnej prasie („Kronika Chrzanowska”, „Co Tydzień – Jaworzno”, „Co Tydzień – Mysłowice”. Epizodycznie publikował w tygodniku ziemi chrzanowskiej „Przełom”, „Dzienniku Zachodnim” oraz „Gazecie Krakowskiej”. Ponadto we współpracy z Chrzanowską Telewizją Lokalną oraz Telewizją CTv Jaworzno nakręcił ponad 100 krótkich form filmowych o tematyce przyrodniczej. Opracowuje także foldery oraz przewodniki turystyczne, w których uwzględnia tematykę botaniczną, m.in.: „Zielone Perły Trzebini”, „Przyrodnicze Ścieżki Dydaktyczne w Chrzanowie”, „Chrzanów – między Śląskiem i Małopolską”, czy „Więcej niż Jura – przewodnik po Ziemi Chrzanowskiej”.

Od roku 2006 udziela się na internetowym bio-forum, gdzie do września 2012 r. umieścił 5656 wypowiedzi. W większości są to konsultacje o charakterze botanicznym. Od 2009 roku prowadzi cykl fotoreportaży. Jest to dział „Wędrówki z Grzegorzkiem” – do 2012 roku zamieścił tamże ponad 1200 fotoreportaży. Obecnie miesięcznie dodaje co najmniej 30 fotoreportaży. Wiele z nich jest już cytowanych, jako źródło w pracach licencjackich i magisterskich oraz wykorzystywanych w waloryzacjach przyrodniczych.
Popularyzację botaniki prowadzi także z zawodowego obowiązku podczas oprowadzania po wystawie stałej w Muzeum w Chrzanowie i prowadzenia lekcji muzealnych w terenie.

Na uwagę zasługuje aktywny udział w działalności Oddziału Śląskiego PTB, gdzie na cyklicznych spotkaniach Oddziału przedstawia rozmaite zagadnienia przyrodnicze.

   Dr hab. Alina Urbisz jest absolwentką Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Obecnie pracuje, jako adiunkt w Zakładzie Botaniki Systematycznej. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się na zagadnieniach związanych z rozprzestrzenianiem się roślin obcego pochodzenia na terenie Polski. Szczególną uwagę poświęca gatunkom przejściowo zawlekanym, niezadomowionym trwale na terenie naszego kraju tzw. efemerofitom. Oprócz tego zajmuje się rozprzestrzenianiem się gatunków inwazyjnych oraz rozmieszczeniem roślin ginących i zagrożonych na terenie Wyżyny Śląskiej oraz miasta Katowice. W 2004 roku wspólnie z mężem Andrzejem napisała ilustrowany klucz do oznaczania najczęściej występujących w naszym kraju roślin naczyniowych pt. Rośliny zielne i krzewinki Polski – pospolite, częste. Atlas i klucz. Książka ta skierowana jest nie tylko do studentów i młodzieży szkolnej, lecz do wszystkich osób zainteresowanych botaniką.
Ważniejsze prace jej autorstwa lub współautorstwa, które ukazały się w ostatnich latach to:
- Occurrence of temporarily-introduced alien plant species (ephemerophytes) inPoland– scale and assessment of the phenomenon. (Urbisz Al. 2011).
- Threatened and rare grass species (Poaceae) of Silesian Uplands (S Poland). In. In: Frey L. (ed.) Advances in grass biosystematics. W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Science (Urbisz Al., Urbisz An. 2011).
- Lathyrus aphaca L.: the distribution, habitats and remarks on the status of the species in Poland. Acta Soc. Bot. Pol. 80(3): 237–244.  (Nobis A., Nobis M., Urbisz Al. 2011).
- Identyfikacja i kategoryzacja roślin obcego pochodzenia, jako podstawa działań praktycznych. Acta Botanica Silesiaca 6: 13–43. (Tokarska-Guzik B., Dajdok Z., Zając M., Urbisz Al., Danielewicz W. 2011).
- Invasive vascular plant species in the Kraków-Częstochowa Uplands (southern Poland). In: Pyšek, P. & Pergl, J. (eds): Biological Invasions: Towards a Synthesis. Neobiota 8: 153–160. (Urbisz An., Urbisz Al. 2009).
- Trawy synantropijne. W: Polska Księga Traw. red L. Frey. Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, Kraków. p. 317–342. (Korniak T., Urbisz Al. 2007).
- Invasive vascular plant species in the south-western part of Silesian Upland (south Poland). Biodiversity Research and Conservation 1–2: 143–146. (Urbisz Al., Urbisz An. 2006)

   Dr Michał Tyszkowski ukończył studia na Wydziale Nauk Przyrodniczych Uniwersytetu Wrocławskiego w roku 1991. W latach 1991-1996 pracował w Ogrodzie Roślin Leczniczych Akademii Medycznej we Wrocławiu. W tym okresie zajmował się głównie florą torfowisk w Polsce Północno-Wschodniej. W roku 1997 obronił pracę doktorską pod tytułem Szata Roślinna Torfowisk Pojeziornych w Puszczy Augustowskiej. Posiada w dorobku artykuły na temat rzadkich zbiorowisk roślinnych i ginących gatunków w Polsce Północno-Wschodniej oraz na Dolnym Śląsku. Obecnie jest prezesem firmy zajmującej się profesjonalnymi tłumaczeniami technicznymi i informatycznymi oraz twórcą specjalistycznego oprogramowania komputerowego, kontynuując w wolnym czasie zainteresowania botaniczne.

   Dr Renata Kurtyka jest absolwentką Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Obecnie jest adiunktem w Katedrze Fizjologii Roślin UŚ. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się przede wszystkim na zagadnieniach związanych z reakcją elektrofizjologiczną i wzrostową komórek roślinnych w warunkach stresu abiotycznego. Jest autorem lub współautorem publikacji naukowych dotyczących zagadnień związanych z badaniem aktywności kanałów jonowych i plazmolemowej pompy protonowej w warunkach stresu środowiskowego (Cd, Pb) oraz reakcji wzrostowej komórek roślinnych poddanych działaniu auksyn (IAA, IBA) oraz substancji wzrostowych (FC) w warunkach stresowych.
Dr Renata Kurtyka w latach 2000-2007 pełniła funkcję vice-przewodniczącej Oddziału Katowickiego Polskiego Towarzystwa Biofizycznego. Była członkiem komitetu organizacyjnego IV Ogólnopolskiego Sympozjum Błony Biologiczne oraz XI Zjazdu Polskiego Towarzystwa Biofizycznego.

   Dr hab. Beata Babczyńska-Sendek jest geobotanikiem. Pracuje w Katedrze Geobotaniki i Ochrony Przyrody Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jej główne zainteresowania naukowe dotyczą naturalnej i półnaturalnej roślinności nieleśnej, a zwłaszcza muraw kserotermicznych i zbiorowisk łąkowych z terenu Wyżyny Śląskiej oraz Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. W swoich badaniach zajmuje się ona głównie zróżnicowaniem oraz przemianami tej roślinności, a także problemami związanymi z jej skuteczną ochroną. Poza tym swoją uwagę kieruje również na inne cenne elementy szaty roślinnej regionu.
Jest autorką licznych publikacji naukowych z zakresu fitosocjologii, florystyki, ochrony przyrody, w tym monografii poświęconej kserotermicznym gatunkom oraz zbiorowiskom murawowym Wyżyny Śląskiej („Problemy fitogeograficzne i syntaksonomiczne kserotermów Wyżyny Śląskiej”). Ważniejsze publikacje jej autorstwa lub współautorstwa, które ukazały się ostatnio to:
- „Zbiorowiska łąkowe z Sesleria uliginosa w okolicach Włodowic koło Zawiercia (Wyżyna Śląsko-Krakowska)” – wspólnie z A. Barć,
- „Mid-forest meadows of Mokrznia and Poręba Forest – an important feature of the Silesian Upland biodiversity” – wsp. z A. Henel,
- „Significance of protection of the meadow and grassland communities for maintenance the floristic diversity in the area of the south-eastern Silesian Upland”,
- „Murawy kserotermiczne Płaskowyżu Twardowickiego (Wyżyna Śląska) – zróżnicowanie, walory i zagrożenia” – wsp. z R. Bulą i T. Nowak,
- „Xerothermic grasslands of Pilica surroundings – diversity, threats and directions of changes” – wsp. z A. Kloczkowską i A. Błońską.
Dr hab. Beata Babczyńska-Sendek jest wieloletnim członkiem Polskiego Towarzystwa Botanicznego, a aktualnie – członkiem Zarządu Oddziału Śląskiego PTB.

   Dr Andrzej Pasierbiński jest absolwentem Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. W roku 2000 uzyskał stopień magistra biologii przygotowując pracę na temat szaty roślinnej wybranych zwałowisk pogórniczych w Katedrze Botaniki Systematycznej UŚ, a w 2004 roku obronił dysertację doktorską na temat flory terenów miejsko-przemysłowych GOP. W latach 2000-2005 był zatrudniony w Katedrze Botaniki Systematycznej UŚ na stanowisku asystenta, a od 2005 na stanowisku adiunkta.
Jego zainteresowania naukowe obejmują szeroki zakres zagadnień związanych z fitogeografią, a szczególnie czynnikami i zjawiskami regulującymi dawne i współczesne zasięgi roślin w Europie. Ostatnio przedmiotem jego zainteresowań stały się także metody i technologie umożliwiające stały monitoring szaty roślinnej na rozległych obszarach oraz metody matematyczne wykorzystywane w modelowaniu zjawisk makroekologicznych.

   Dr Barbara Osiadacz jest absolwentką Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. W roku 2002 uzyskała stopień magistra biologii przygotowując pracę na temat dendroflory Bytomia w Katedrze Botaniki Systematycznej UŚ. W latach 2002-2007 była zatrudniona na stanowisku asystenta w Katedrze Zoologii UŚ. W 2007 roku obroniła dysertację doktorską na temat afidofauny Ojcowskiego Parku Narodowego w Katedrze Zoologii macierzystej uczelni. Od października 2008 roku zatrudniona na stanowisku adiunkta w Katedrze Entomologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu.
 Jest autorem lub współautorem publikacji naukowych dotyczących głównie problemów faunistyki mszyc. Posiada doświadczenie i wiedzę z zakresu ochrony przyrody dla celów praktyki ochrony środowiska.
 Jej zainteresowania naukowe dotyczą bioróżnorodności siedlisk zagrożonych przekształceniami antropopresyjnymi, taksonomii Aphidomorpha oraz związków koewolucyjnych mszyc z roślinami żywicielskimi.
 Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Botanicznego, Polskiego Towarzystwa Entomologicznego, Śląskiego Towarzystwa Entomologicznego oraz Górnośląskiego Towarzystwa Przyrodniczego im. A. Czudka.

   Adam Rostański – doktor habilitowany nauk biologicznych, profesor Uniwersytetu Śląskiego, kierownik Pracowni Dokumentacji Botanicznej, zatrudniony w Zakładzie Botaniki Systematycznej, Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Śląskiego. Autor kilkudziesięciu publikacji naukowych z zakresu florystyki, taksonomii i ekologii roślin oraz książek (m.in. „Spontaniczne kształtowanie się pokrywy roślinnej na zwałowiskach po górnictwie węgla kamiennego na Górnym Śląsku”) i broszur popularyzujących przyrodniczą wiedzę o regionie górnośląskim. Wieloletni członek Polskiego Towarzystwa Botanicznego i aktualnie członek Zarządu i przewodniczący Oddziału Śląskiego tegoż Towarzystwa
Zainteresowania naukowe obejmują m.in. problematykę oddziaływania antropogenicznego na przemiany szaty roślinnej (zmienność mikroewolucyjna roślin, występowanie ekotypów wysoce tolerancyjnych na ekstremalne zanieczyszczenia metalami ciężkimi), chorologię gatunków roślin naczyniowych oraz zasoby rzadkich i chronionych roślin naczyniowych w regionie.